بخشهای صنعتی جهان، از جمله تولید، معدن، برق، آبرسانی، مدیریت پسماند و سایر خدمات عمومی، با رشد ۲.۳درصدی روبهرو شدند که نشاندهنده بهبود پس از همهگیری کووید است.
به گزارش پایگاه خبری بهره ورنیوز به نقل از دنیای اقتصاد، تولید به عنوان نیروی محرکه این رشد با افزایش ۳.۲درصدی همراه بوده که این رشد به دلیل افزایش تقاضا برای کالاها و خدمات در اقتصادهای نوظهور و توسعهیافته بوده است. در مقابل، بخشهای معدن و خدمات عمومی که بزرگترین عامل کمککننده به رشد اقتصادی در کشورهای کمدرآمد هستند، با کاهش ۰.۹درصدی مواجه شد که به دلیل کاهش تقاضا برای کالاهای پایه و اختلالات زنجیره تامین بوده است. برآوردها برای سال ۲۰۲۳ کاهش تولید را به دلیل افزایش هزینهها، شرایط پولی سختتر، تنشهای ژئوپلیتیک و اختلالات زنجیره تامین جهانی نشان میدهند.
براساس تازهترین گزارش سازمان توسعه صنعتی ملل متحد (یونیدو)، در تولید جهانی، دو جریان واگرا به وجود آمدهاند که هم اثر مثبت و هم اثر منفی دارند. از جنبه مثبت، شواهدی وجود دارد مبنی بر ایجاد واگرایی بین تولید و انتشار دیاکسید کربن که نشان میدهد انتشار گازهای گلخانهای بهرغم افزایش تولید، پایدار شده است. این امر میتواند به کاهش اثرات تغییرات آبوهوایی کمک کند.
از جنبه منفی، در بخش تولید، روندی از واگرایی بین تولید و اشتغال مشهود است. افزایش تولید جهانی در بخش تولید به افزایش متناسب در ایجاد شغل منجر نشده است. این امر نگرانیهایی را ایجاد میکند، بهویژه از آنجا که اشتغال زنان در بخش تولید روند نزولی را دنبال کرده و این روند بر اثر همهگیری تشدید شده است.
این گزارش همچنین نشان میدهد که وضعیت صنایع با فناوری متوسط و بالا پس از همهگیری سریعتر بهبود یافت و همچنان توسعه این صنایع به طور پویا ادامه دارد، در حالی که رشد در صنایع با فناوری پایین متوقف شده است. این انحراف باعث نگرانی در مورد شکاف فزاینده بین کشورهایی که در بخشهای فناوری پیشرفته تخصص دارند و سایر کشورها میشود.
در عصر انقلاب صنعتی چهارم، فناوریهای نوظهور و فرآیندهای تولید دیجیتال پیشرفته که زاییده نوآوری هستند، عوامل تعیینکننده مهمی برای رشد اقتصادی هستند. تحولات سبز و دیجیتال نیازمند محصولات و فرآیندهای نوآورانه هستند. بنابراین، نوآوری به عنوان یک هدف توسعه مطرح میشود.شاخصهای مختلفی وجود دارند که میتوانند به درک بهتر جنبههای مختلف نوآوری کمک کنند. بهعنوان مثال، هزینه ناخالص تحقیق و توسعه نشاندهنده کل هزینهای است که در یک اقتصاد صرف تحقیق و توسعه به عنوان یکی از فعالیتهای مرتبط با نوآوری میشود.
این گزارش نشان میدهد که هزینه تحقیق و توسعه در شرق آسیا، اروپا و آمریکای شمالی بالاتر از سایر مناطق جهان است و همچنین حاکی از آن است که بین تحقیق و توسعه و توسعه صنعتی پایدار ارتباط مثبتی وجود دارد. این امر به آن معناست که اقتصادهایی که سرمایهگذاریهای بیشتری در زمینه تحقیق و توسعه انجام میدهند، به طور کلی در زمینه عملکرد صنعتی نتایج بهتری کسب میکنند.