بر اساس گزارش اخیر گلدمن ساکس (شرکت خدمات مالی و بانکداری آمریکایی)، پیش بینی می شود که توازن قدرت اقتصادی جهانی در دهه های آینده به طرز چشمگیری تغییر کند.
به گزارش پایگاه خبری بهره وری نیوز به نقل از روزیاتو، به طور خاص، تحلیلگران بر این باورند که آسیا به زودی به بزرگترین مشارکت‌کننده منطقه‌ای در تولید ناخالص داخلی جهان تبدیل می شود و از قدرت‌های اقتصادی سنتی که در گروه بازارهای توسعه‌یافته یا DM هستند، پیشی می گیرد. در اینفوگرافیک زیر، پیش‌بینی تولید ناخالص داخلی واقعی گلدمن ساکس برای سال ۲۰۵۰، ترسیم شده است.
داده ها و نکات برجسته درباره اقتصاد جهان در سال 2050
جدول زیر شامل تفکیک منطقه ای تولید ناخالص داخلی واقعی مورد انتظار در سال ۲۰۵۰ است. همه ارقام بر اساس دلار ۲۰۲۱ است.
بر اساس این پیش بینی ها، آسیا، ۴۰ درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی را تشکیل می دهد که کمی بیشتر از سهم بازارهای توسعه یافته ۳۶ درصدی است. این نشان دهنده تغییر بزرگی نسبت به ۵۰ سال پیش یعنی سال ۲۰۰۰، است، زمانی که گروه بازارهای توسعه‌یافته بیش از ۷۷ درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی را تشکیل می دادند.
در همین زمینه بخوانید
اقتصاد ۲۰ تریلیون دلاری ایالات متحده به تفکیک هر ایالت + اینفوگرافیک
10 اقتصاد جهانی برتر در سال 2023 + اینفوگرافیک
اقتصاد آسیا در 2050
چین و هند بیشترین تولید ناخالص داخلی مورد انتظار منطقه در سال ۲۰۵۰ را تشکیل خواهند داشت؛ البته رشد چین به میزان قابل توجهی کاهش خواهد یافت. در واقع، گلدمن ساکس انتظار دارد رشد تولید ناخالص داخلی واقعی سالانه در این کشور تا دهه ۲۰۵۰ به طور متوسط ۱.۱٪ باشد که به طور شگفت انگیزی آهسته تر از رشد سالانه ۱.۴ درصدی آمریکا در همان دهه است.
سریعترین رشد اقتصادی در آسیا در طول دهه ۲۰۵۰ هند (۳.۱٪ سالانه)، بنگلادش (۳.۰٪ سالانه) و فیلیپین (۳.۵٪ سالانه) خواهند بود. انتظار می‌رود این کشورها به لطف نرخ رشد بالای جمعیت و سن متوسط نسبتاً پایین، که به نیروی کار بزرگ‌تر تبدیل می‌شود، پیشرفت کنند.
۷ درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی در آمریکای لاتین
با معطوف کردن توجه خود به آمریکای لاتین، می‌توانیم ببینیم که این منطقه در سال ۲۰۵۰ حدود ۷ درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی را به خود اختصاص خواهد داد. طبق پیش‌بینی‌های قبلی گلدمن ساکس از سال ۲۰۱۱، بسیاری از کشورهای آمریکای لاتین در دهه گذشته عملکرد ضعیفی داشته‌اند. به عنوان مثال، تولید ناخالص داخلی واقعی برزیل از ۲.۷ تریلیون دلار در سال ۲۰۱۰ به ۱.۵ تریلیون دلار در سال ۲۰۲۰ کاهش یافت.
به دلیل این شکست ها، گلدمن ساکس معتقد است اندونزی می تواند قبل از سال ۲۰۵۰ از برزیل به عنوان بزرگترین بازار نوظهور جهان پیشی بگیرد. با این حال، اگر این پیش‌بینی‌ها درست باشد، انتظار می‌رود رتبه‌بندی اقتصادی برزیل تا آن زمان بالاتر از فرانسه و کانادا باشد.
مطالب مرتبط:
۱۰ کشور برتر با بیشترین سرانه تولید ناخالص داخلی در سال ۲۰۲۳ + اینفوگرافیک