اینکه جوامع غربی با پدیده بی‌خانمانی مواجه باشند و از تکنولوژی‌های پیشرفته برای گمانه‌زنی و سیاست‌گذاری در موردش استفاده کنند کمی عجیب به نظر می‌رسد. بخوانید تا ببینید کانادا چطور این وضعیت عجیب را پیش می‌برد.
به گزارش پایگاه خبری بهره ورنیوز به نقل از آینده نگر،
هوشی که جلوی بی‌خانمانی را می‌گیرد
- 1402/11/02
- 51
اینکه جوامع غربی با پدیده بی‌خانمانی مواجه باشند و از تکنولوژی‌های پیشرفته برای گمانه‌زنی و سیاست‌گذاری در موردش استفاده کنند کمی عجیب به نظر می‌رسد. بخوانید تا ببینید کانادا چطور این وضعیت عجیب را پیش می‌برد.
این روزها با بالا گرفتن مشکل مسکن و همین‌طور افزایش شدید تورم، بی‌خانمانی به مسئله‌ای جدی در کانادا تبدیل شده است و نهادهای مختلف دولتی کانادا درصدد یافتن راه چاره‌ای برای کاهش این پدیده هستند. طبیعتاً تکنولوژی‌های جدید در این مسیر نقش مهمی ایفا می‌کنند و هوش مصنوعی هم از این قاعده مستثنی نیست. هوش مصنوعی با طبقه‌بندی داده‌ها و استفاده از الگوریتم‌های پیشرفته می‌تواند آینده را پیش‌بینی کند و در همین زمینه، به درد شهرداری‌ها می‌خورد.
شهرداری‌ها برای افرادی که یک سال یا بیشتر است که بی‌خانه و کاشانه بوده‌اند از اصطلاح «بی‌خانمانِ باسابقه» استفاده می‌کنند. الگوریتم‌ها از انواع داده‌ها استفاده می‌کنند تا پیش‌بینی کنند کدام گروه‌های جمعیتی در کدام مناطق به زودی دچار افزایش جمعیت بی‌خانمان خواهند شد و چه عواملی به بروز آن کمک کرده است.
تیم ریشتر رئیس موسسه مقابله با بی‌خانمانی کانادا در این خصوص می‌گوید: «از لحاظ تئوریک، هوش مصنوعی به ما کمک می‌کند که روی اقدامات پیشگیرانه کار کنیم.» مثلاً هوش مصنوعی به برنامه‌ریزان شهری کمک می‌کند نوع مسکن لازم در شهر و میزان کرایه‌ای که مردم می‌توانند در مناطق مختلفِ آن بپردازند را پیش‌بینی کند و اگر در منطقه‌ای وضعیت از کنترل خارج شد، بموقع در مورد مشکل بی‌خانمانی پیش‌بینی‌های لازم صورت بگیرد. یکی از مهم‌ترین اقدامات پیشگیرانه در این خصوص، ایجاد پناهگاه برای بی‌خانمان‌هاست.
در دورانی که بحران کرونا رخ داد، کریگ کوپر مدیر بخش خدمات رفاهی مسکن در شهر لاندن در آنتاریو شاهد این بود که تعداد افراد متقاضی برای استفاده از پناهگاه ناگهان دو برابر شد و بعد هم به سه برابر رسید. علت به مشکلات اقتصادی ناشی از بحران کرونا و افزایش شدید قیمت مسکن در آنتاریو برمی‌گشت.
شهر لاندن در منطقه جنوب غربی استان آنتاریو کانادا و در فاصله چند ساعتی با مرز آمریکا قرار دارد. در سال‌های اخیر، جمعیت این منطقه افزایش یافته و این باعث ایجاد فشار زیاد بر بخش مسکن این شهر شده و اجاره‌ها را بالا برده است. همین شرایط، افزایش بی‌خانمانی را در این شهر به دنبال داشته است. کوپر می‌گوید افزایش تعداد سالمندان و حتی خانواده‌هایی که در خطر بی‌خانمانی هستند، زنگ خطری برای دولت است تا بموقع چنین پدیده‌ای را پیش‌بینی و برایش چاره‌اندیشی کند.
او معتقد است که برنامه‌های تامین اجتماعی در شهر لاندن مثل سایر نقاط کانادا دچار کمبود منابع و کمبود بودجه است و نمی‌تواند با تقاضای فزاینده برابری کند. به همین دلیل، نیاز به اولویت‌بندی اختصاص مسکن به وجود آمده است.
شهرداری لاندن در این راستا از سال ۲۰۲۱ میلادی به استفاده از الگوریتم‌های هوش مصنوعی روی آورده است. اما این واقعاً راه چاره‌ای برای معضل بی‌خانمانی نبوده و صرفاً توانسته ابزاری برای پیش‌بینی به دست تصمیم‌گیرندگان بدهد. از آن بدتر اینکه مشکل مسکن در کانادا حاد شده و امکان ارائه اسکان به افرادی که در خطر بی‌خانمانی هستند دشوارتر از گذشته است.
آماری که از بحران‌های مسکن گذشته در کانادا به دست آمده حاکی از این است که مثلاً در سال ۲۰۱۸ میلادی در فاصله یک روز حدود ۲۵ هزار نفر به بی‌خانمان‌های کانادا اضافه شد. بررسی آمار در مورد بحران کنونی مسکن ممکن است اطلاعات مشابهی به دست بدهد. پیش‌بینی شده که ظرف یک سال آینده حدود ۲۳۵ هزار نفر به بی‌خانمان‌های کانادا اضافه خواهد شد و به همین جهت، تامین مسکن برای آنها به موضوعی مهم در برنامه سیاست‌گذاران بدل شده است. اما نقش هوش مصنوعی در این جریان چیست؟
الینا ترنر مدیرعامل شرکت هلپ‌سیکر (یک شرکت تکنولوژیک که در زمینه مسائل اجتماعی فعال است) در سال ۲۰۲۱ به همراه تیمش از الگوریتمی استفاده کردند که قابلیت پیش‌بینی افزایش بی‌خانمانی بر اثر بحران کرونا را پیدا کرده بود. آنها داده‌هایی در زمینه روند تورم، آمار بیکاری و مسائل مشابه را با استفاده از هوش مصنوعی به کار گرفتند تا این پیش‌بینی‌ها را انجام بدهند و مشخص کنند که در کدام شهرها، احتمال وقوع این پدیده بیشتر است.
برخی از پیش‌بینی‌های آنها عبارت بود از ونکوور بزرگ و تورنتو بزرگ که با نرخی بسیار سریع‌تر از مراکز شهری دیگر کانادا با پدیده بی‌خانمانی مواجه شدند. اکنون هم پیش‌بینی شده که شهرهایی در جنوب استان آلبرتا در معرض همین مشکل قرار دارند.
ترنر می‌گوید چنین اطلاعاتی در اختیار مقامات دولتی قرار می‌گیرد و هشدار لازم به آنها داده می‌شود اما اینکه آنها تا چه حد قدرت برنامه‌ریزی برای اجتناب از بحران در آینده را داشته باشند موضوعی است که اصلاً نمی‌توان رویش حساب کرد. به همین جهت، ممکن است پیش‌بینی‌های هوش مصنوعی به اندازه کافی موثر واقع نشوند.