به سرعت برق و باد، فرصت‌ها یكی پس از دیگری از دست می‌روند، بدون اینكه ایران بهره خود را از تحولات برده باشد. همه ایرانیان چشم انتظار حضور رییس‌جمهوری كارآمد و متخصص در پاستور هستند تا بتواند منافع عمومی و مصالح ملی را در عالی‌ترین سطح محقق كند.
به گزارش پایگاه خبری بهره ورنیوز، حسن مرادی در یادداشتی در روزنامه تعادل نوشته است:
یكی از موضوعات مهم در خصوص انتخابات چهاردهم ریاست‌جمهوری، راهبردهایی است كه دولت آینده قرار است در حوزه بازار نفت و بخش انرژی كشور در پیش بگیرد. با توجه به اینكه بر اساس اعلام مسوولان، ایران نیازمند سرمایه‌گذاری بیش از ۲۵۰میلیارد دلاری تنها در حوزه نفت و گاز است، مهم است، فردی سكان هدایت ساختار اجرایی را به دست بگیرد كه بتواند به این بایدها و سایر ضرورت‌ها پاسخ دهد.
هر فردی كه بتواند توجه افكار عمومی را جلب كند، برنامه‌های مناسب‌تری ارایه كند و نهایتا به عنوان رییس دولت آینده انتخاب شود، یكی از سیاست‌هایی كه باید به صورت جدی مورد توجه قرار دهد، سیاستگذاری‌های مرتبط با حوزه انرژی است. ما در برهه‌ای قرار داریم كه تحولات علمی و فناوری و نوآوری‌های بسیاری در جهان پیرامون حوزه‌های مختلف اقتصادی از جمله حوزه انرژی جریان دارد.
به سرعت برق و باد، فرصت‌ها یكی پس از دیگری از دست می‌روند، بدون اینكه ایران بهره خود را از تحولات برده باشد. همه ایرانیان چشم انتظار حضور رییس‌جمهوری كارآمد و متخصص در پاستور هستند تا بتواند منافع عمومی و مصالح ملی را در عالی‌ترین سطح محقق كند. طبیعی است كه رییس‌جمهور به همه حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و…مسلط نخواهد بود، اما روسای جمهوری موفق‌تر خواهند بود كه همكارانی متخصص و شایسته را در پست‌های وزارت و معاونت‌های اقتصادی و…به كار بگمارند. در این یادداشت به مهم‌ترین نیازهای حوزه انرژی در دورنمای آینده می‌پردازم:
۱-امروز كشورهایی چون عربستان كه دارای بالاترین منابع نفت و گاز هستند و صادرات آنها به ۹میلیون بشكه نفت می‌رسد، به‌رغم وجود این منابع عظیم و بستر همواری كه برای تولید و صادرات منابع خود فراهم كرده‌اند، در سایر انرژی‌های نو هم سرمایه‌گذاری‌های قابل توجهی صورت داده‌اند.
عربستان با كمك فناوری چینی‌ها در حوزه انرژی‌های خورشیدی، حدود ۳۶كیلومتر مربع پنل‌های خورشیدی در صحراهای خود تعبیه كرده است. بر اساس گزارش‌های مستند، برقی كه از این صحراها استحصال می‌شود برای تامین برق مورد نیاز یك كشور بزرگ اروپایی به تنهایی كافی است. عربستان به‌رغم داشتن منابع انبوه فسیلی، برنامه‌های مدونی در بخش انرژی‌های جدید اجرایی كرده است.
در واقع این كشور آینده‌ای را می‌بیند كه در آن خودروهای برقی و هیبریدی، بازار را در اختیار گرفته و لازم است كه انرژی‌های مرتبط با این خودروها استحصال شوند. خودروهای جدید كه تعداد قطعات آنها یك‌صدم قطعات مكانیكی و سرویس و نگهداری و تعمیرات آنها بسیار ساده‌تر از خودروهای مكانیكی است. استهلاك این خودروها كمتر و لوازم یدكی آنها در اختیارتر است.دولت چهاردهم هم باید برای چنین شرایطی در جهان آماده باشد.
هر تحولی با فرصت‌ها و تهدیدهایی همراه خواهد بود. ایران نه تنها در حوزه انرژی مورد نیاز این خودروهای برقی، بلكه در زمینه تولید این نوع خودروها هم ظرفیت‌های بسیاری دارد كه باید از آنها بهره ببرد.
۲-در حوزه گاز كشور، كارهای بر زمین مانده بسیاری وجود دارد. در دولت‌های یازدهم و دوازدهم بنای دولت وقت بر این بود كه ۲۲میلیون تا ۲۵میلیون بخاری گازی غیراستاندارد را از رده خارج كند. بخاری‌هایی كه بخش قابل توجهی از انرژی گاز كشور را هدر می‌دهند. دولت یازدهم و دوازدهم تلاش كرد این روند را اصلاح كند و این بخاری‌ها را با دستگاه‌های نوین و پكیج‌ها جایگزین كند.
این كار نیمه تمام باقی ماند. دولت جدید باید این روند نیمه تمام را تكمیل كند. ساخت پكیج‌ها و بخاری‌های كم مصرف دیواری باید در دستور كار قرار بگیرند. از سوی دیگر به جای كولرهای گازی پرمصرف باید از كولرهای آبی كم مصرف بهره برد یا اینكه باید كولرهای گازی خاصی تولید و استفاده شود كه راندمان آنهاa یا aپلاس است.
موضوع مهم دولت آینده سرمایه‌گذاری روی میادین مشترك انرژی است. دولت چهاردهم باید توان جذب گسترده سرمایه‌های خارجی را پیدا كند. وقتی دیده می‌شود در دولت‌های دوازدهم و سیزدهم، كشور هندوستان قول‌های بسیاری برای توسعه بندر چابهار یا سواحل مكران می‌دهد (سواحلی كه از تحریم‌ها مستثنی شده‌اند) باید از این فرصت به بهترین نحو استفاده كرد.
به عنوان یك كارشناس تصور می‌كردم كه قرار است یك سرمایه‌گذاری حداقل ۲۰الی ۳۰میلیارد دلاری با هندی‌ها آغاز شود، اما مشخص شد كه حجم این سرمایه‌گذاری‌ها تنها چند میلیون دلار است. كریدور جنوب به شمال ایران از چابهار به كشورهای آسیای میانه باید با استفاده از استانداردهای روز كه سیستم ریل برقی است به كار بیفتد. انرژی‌های مورد نیاز این حوزه هم باید تامین شود.
۳-در بحث آب شیرین‌كن‌ها (اخیرا روز محیط زیست را پشت سر گذاشته‌ایم) به‌رغم تبلیغات دولت سیزدهم، ایرادات بسیاری مشاهده می‌شود. ایران باید به مصالح عمومی خود توجه كند. باید به این پرسش پاسخ داده شود كه آیا ایران باید به ایده آب شیرین‌كن‌ها و ارسال آب شیرین به ایران مركزی ادامه دهد یا به منافع دیگری چون حفر چاه‌های عمیق و بهره‌گیری از آب‌های زیرزمینی فكر كند؟ جز چاه‌های موجود، ایران می‌تواند ایده اجرا شده در سیستان و بلوچستان را در خصوص حفر چاه‌های عمیق گسترش دهد.
۴-پتروشیمی‌ها هم یكی از حوزه‌های مهم سیاستگذاری در دولت آینده است. پتروشیمی‌های جدید ایران باید در سواحل خلیج‌فارس مستقر شده و از ظرفیت‌های این مناطق بهره ببرند. این ساختارهای تازه اقتصادی باید بتوانند زنجیره این صنعت در ایران را توسعه داده و به سمت بهبود هدایت كنند.
این روند نیازمند همكاری وزارت نفت و صمت است. ضمن اینكه در زمینه سایر انرژی‌ها چون انرژی‌های زمین-گرمایی، انرژی باد و انرژی زیست توده، قدم‌های خوبی برداشته شده، اما كافی نیستند. ایران در زمینه نیروگاه‌های زیست توده به ویژه در شهرهای شمالی كه با آلودگی‌های بیشتری دست به گریبان هستند به ایده‌های تازه‌ای نیاز دارد.
نیروگاه‌های بادی در نقاط بادخیز كشور باید تقویت شده و برای توسعه آنها سرمایه‌گذاری شود.این روند در خصوص سایر انرژی‌های نوین هم باید به كار گرفته شود.