سیاستگذاران، مدیران کشاورزی کشور، تولیدکنندگان و بهرهبرداران کشاورزی، صاحبان کسب‌وکار کشاورزی، اساتید و دانشجویان باید از طریق راه‌حل‌هاي نوآورانه این فناوریها، آرمان‌ها و چشم‌اندازهاي کشور را منطبق بر مسير فناوری اطلاعات به سمت بهره وری بیشتر از منابع و توسعه کشور پیش ببرند.
به گزارش پایگاه خبری بهره ور نیوز، بهنام دهقانی، دکترای کشاورزی در یادداشتی با عنوان نقشه راه هوشمندسازی کشاورزی و منابع طبیعی کشور نوشته است:
در جایی از صنعت کشاورزی قرار داریم که عوامل متعددی تهدید کننده امنیت غذایی هستند، عوامل چون: رشد جمعیت، مهاجرت، جمعیت رو به سالمند جهان، افزایش شهرنشینی، رها شدن برخی از زمین‌های کشاورزی، منابع طبیعی محدود و بسیار تحت فشار، تغییر اقلیم و تصمیمهای سیاستی.
بنابراین امروزه امنیت غذایی و ایمنی غذایی به مساله مهمی تبدیل شده است. تهدید امنیت غذایی در گذشته نیز وجود داشته است. توماس مالتوس اقتصاددان در سال 1798 نوشت: قدرت افزايش جمعيت بي‌نهايت بيشتر از قدرت زمين در توليد اسباب معيشت است، به گونه‌ای که منجر به مرگ زودرس برای برخی از افراد خواهد شد.
خوشبختانه هشدار مالتوس به دلیل فناوریها و نوآوری‌های مختلف فناوری (ابزارهای مکانیزه کشاورزی، سپس کودهای نیتروژنی و متعاقباً بهبود ژنتیکی محصولات از طریق انقلاب سبز، توسعه محصولات تراریخته و سایر پیشرفت‌های علمی) تا حد زیادی محقق نشد. امروزه نیز امنیت غذایی برای تغذیه جمعیت رو به رشد جهانی موضوع سیاستگذاران، اقتصاددانان، سازمان‌های مختلف و روشنتر از همه آن‌ها، جامعه کشاورزی است.
کشاورزان با به کارگیری فناوری و نوآوری میتوانند با چالشهای امنیت غذایی مقابله کنند. یکی از راهها امیدبخش جهت افزایش بهرهوری تولیدات کشاورزی استفاده از فناوریهای دیجیتال است.
از کاربرد فناوریهای دیجیتال در کشاورزی با عنوان کشاورزی دقیق و کشاورزی هوشمند یاد می شود.
کشاورزی دقیق بر الزامات اختصاصی در یک مکان مشخص و دادههایی که از تصاویر هوایی، حسگرها، GPS، GIS و غیره مشتق شدهاند، تمرکز دارد و جهت شناسایی مناطق و ورودیهای لازم است و این موارد را مورد تجزیهوتحلیل قرار می دهد.
کشاورزی هوشمند بر تصمیمات کارآمد متمرکز است که با استفاده از فناوریهایی مانند کلان داده، GPS، GIS، هواپیماهای بدون سرنشین، محاسبات ابری و ذخیرهسازی، محاسبات لبه/مه، اینترنت اشیا و غیره برجسته می شود و مورد استفاده قرار می گیرند.
بنابراین کشاورزی هوشمند شامل تمام اجزای کشاورزی دقیق است و مدیریت فرآیندهای تولید را امکانپذیر میکند. کشاورزی هوشمند چهار رکن اساسی دارد که شامل: مدیریت بهینه منابع، حفاظت از محیطزیست، توسعه خدمات کشاورزی و استفاده از فناوریهای نوین است.
فناوریهای نوین (اینترنت اشیا، کلانداده، بلاکچین، حسگر، هوش مصنوعی و غیره) ابزاری هستند که نقش شایانی در حل چالشهای اقتصادی، اجتماعی، محيطي و نهادی دارند و به عنوان پل ارتباطي براي تبادل كارآمد محصولات و خدمات در قالب زنجیره تامین در هر جایی از دنیای پیرامون مطرح هستند.
به کمک این فناوریها می‌توان مشکلات درهم تنیده کشاورزی کشور را در یک ساختار شبکه‌ای حل کرد. در قالب مدیریت یکپارچه تولیدات کشاورزی و صنایع وابسته، می‌توان بازآفرینی و تحول در بازار به‌وجود آورد و نظام توزیع کالا در زنجیره تامین کشاورزی را به سمتی سوق داد که تولیدکننده مزد زحمت و تلاش خود را بی‌واسطه دریافت کند.
به کمک این فناوریهای دیجیتال، هدف دو برابر کردن درآمد کشاورزان با نهاده‌های کمتر اکنون به واقعیت تبدیل شده است. در حال حاضر، انقلاب کشاورزی 4.0 به زودی به نقطه عطف دیگری دست خواهد یافت و از آن به‌عنوان کشاورزی 5.0 یاد می‌شود. در این مرحله درآمد کشاورز افزایش می‌یابد و او می‌تواند با استفاده از این ابزارها و تکنیک‌ها فعالیت‌های کشاورزی خود را به بهترین شکل ممکن مدیریت کند.
رشد و توسعه کشاورزی در گرو افزایش بهرهوری است. بهرهوری نیز نتیجه ترکیب بهتر سرمایه، نیروی کار و فناوری است. بدون سرمایهگذاری بر روی افراد، تجهیزات و فناوری، پتانسیل نیروی کار کمتر مورد استفاده قرار میگیرد و پتانسیل واقعی کشاورزی جهت افزایش بهرهوری به کار گرفته نمیشود.
بنابراین سیاستگذاران، مدیران کشاورزی کشور، تولیدکنندگان و بهرهبرداران کشاورزی، صاحبان کسب‌وکار کشاورزی، اساتید و دانشجویان باید از طریق راه‌حل‌هاي نوآورانه این فناوریها، آرمان‌ها و چشم‌اندازهاي ایرانمان را منطبق بر مسير فناوری اطلاعات به سمت بهره وری بیشتر از منابع و توسعه کشور پیش ببرند.
فایل مرتبط:
مطالب مرتبط:
انقلاب بهرهوری؛ ریل‌گذاری جدید برای تحقق کشاورزی دانش‌بنیان