جمعه شبی در اوایل ماه ژوئیه، نیکی اسکییوس خبری که از آن وحشت دارد را از همسایه شنید: در سکونتگاه کوچک آنها، اسمیتِرز، واقع در بریتیش کلمبیای کانادا، زنگ خطر تخلیه به دلیل نزدیک شدن آتشی در فاصله ۴ کیلومتری به صدا درآمده است.
به گزارش پایگاه خبری بهره ورنیوز نیکی ۵۱ ساله که مدیر یک موسسه غیرانتفاعی است گفت: «دخترم دست به کار شد و کیفی از وسایل ضروری جمع کرد و بقیه ما هم دنبال او. بعد سعی کردیم بخوابیم اما من بیشتر شب بیدار بودم.»
روز بعد او بیوقفه به دنبال اخبار دقیق وضعیت بود، و ساکنان نواحی همجوار حال آنها را جویا میشدند.
در پایان، خانم اسکییوس و خانوادهاش مجبور به ترک خانه نشدند، اما دودی که از آتشسوزی برمیخاست آنقدر برای ریههایش تحریککننده بود که آنها را مجبور کند خود را با پنجرههای بسته در خانه حبس کنند.
بریتیش کلمبیا فقط یکی از چندین استان کاناداست که فصلی از آتشسوزی های ترسناک را تجربه میکند.
تقریبا ۹۰۰ آتشسوزی در طول هفته سوم ژوئیه در جریان بود که در مجموع ۱۰ میلیون هکتار را سوزاند و آن را به بدترین فصل آتشسوزی در تاریخ کانادا بدل کرد. دیاکسیدکربنی که در آتشسوزیهای شش ماه نخست سال تولید شده، بیش از هر سال کامل دیگری در تاریخ کاناداست.
این میزان تخریب باعث سرمایهگذاری در فنآوریهایی شده که ممکن است به کشف آتشسوزیها پیش از آنکه جدی شوند کمک کند.
«اُرُرا تِک» یک شرکت مستقر در آلمان که دفتری در ونکوور دارد دارای هشت ماهواره در مدارهای کم ارتفاع با حسگرهای مخصوص فروسرخ است که دما را در خانههای ۴ در ۴ متر رد یک نقشه مشبک زیر نظر میگیرد.
سامانه ماهوارههای این شرکت با کمک دادههای سایر ماهوارهها میتواند به سرعت انحراف دما از میزان عادی را شناسایی و به مشتریان گزارش کند، که شامل سازمانهای جنگلبانی و آتشنشانی میشود.
این سیستم همچنین میتواند دادهها را تحلیل و پیشبینی کند که آتشسوزی احتمالا چگونه رشد خواهد کرد.
توماس گروبلر مدیر عامل این شرکت میگوید: «نرمافزار ما میتواند بگوید کدام آتش از میان شمار زیادی آتشسوزی سریعتر از بقیه رشد خواهد کرد.»
برنامه این است که سیستم آنها تا سال ۲۰۲۶ روزانه ۴۸ بار زمین را اسکن کند.
جاش مندلسون، مدیر عامل یک شرکت دیگر به نام «کورنیا» در نیویورک، میگوید که این شرکت با استفاده از هوش مصنوعی دادههای جغرافیایی و توپوگرافی را به نقشههایش تغذیه میکند تا خطرات بالقوه آتشسوزی را شناسایی کند.
در جریان شروع یک آتشسوزی بزرگ، مقابله با همه بخشهای آن ممکن نیست. سیستم نقشهبرداری کورنیا مواضعی را که احتمال موفقیت در آنها بیشتر است شناسایی میکند.
«سنسایوتِک»، مستقر در تورنتو و برزیل، وسیلهای به اندازه یک تلفن هوشمند ساخته که میتواند ۱۴ متغیر مختلف را در بستر جنگل از جمله دما، رطوبت و میزان نمک اندازهگیری کند.
این خوانشها که هر دقیقه یک بار صورت میگیرد، در اختیار مشتریان قرار میگیرد و میتواند زنگ وسایل موبایل را در صورت رسیدن این متغیرها به سطح خطرناک به صدا درآورد.
ژوئائو لوپِش، مدیر این شرکت، میگوید: «بهترین دادههای ماهوارهای ۳۰ دقیقه عقب است، اما حسگرهای ما دادههای زنده از آنچه در داخل جنگل میگذرد را فراهم میکند.»
پهپادها هم برای کمک به آتشنشانها روزآمد میشوند. «فایردرون» که یک پهپاد آزمایشی است که دانشمندان در امپریال کالج لندن و موسسه تحقیقات اِمپای سوئیس ساختهاند، میتواند دمایی تا ۲۰۰ درجه سانتیگراد را برای مدت حداقل ۱۰ دقیقه تاب بیاورد.
هدف این است که این پهپاد به طور خودکار وارد ساختمانهایی درحال سوختن شود و اطلاعات داخل مثل نحوه توزیع آتش و موقعیت افراد را در اختیار ماموران آتشنشانی بگذارد.
مایکل فلانیگان، رئیس تحقیقات «خدمات پیشبینی، مدیریت اضطراری و علوم آتش» در دانشگاه تامپسون ریورز میگوید علیرغم همه فناوریهای تازه، پاسخ دادن به این سوال که کدام جنگل محل شروع آتشسوزی بعدی خواهد بود دشوار است.
حسگرها میتوانند خاک خشک و دمای بالا را پیدا کنند اما اغلب نمیتوانند یکی از علل اصلی آتشسوزی یعنی صاعقه را پیشبینی کنند، پدیدهای که به گفته آقای فلانیگان از دهه ۱۹۷۰ در غرب آمریکا چهار برابر بیشتر باعث آتشسوزی شده است.
او میافزاید: «باید سرراست بگوییم، ما در جهانی گرمتر زندگی میکنیم، بنابراین تغییر اقلیم یک فاکتور غیرقابل چشمپوشی است.»
اما او در میان همه فناورهای تازهای که در نیم قرن گذشته به شناسایی آتشسوزیها کمک کرده به یک تلفن همراه اشاره میکند.
«تلفنهای همراه به مردم اجازه داده موقعیت آتشسوزی را به اداره آتشنشانی خبر دهند و ما شاهد سازمانهای آتشنشانی بیشتری هستیم که اپهای خود را برای آسانتر کردن این کار برای مردم میسازند.»